

Ô Belgique, ô mère, chérie, A toi nos cœurs, à toi nos bras! A toi notre sang, ô Patrie! Nous le jurons tous tu vivras! Tu vivras toujours grande et belle Et ton invincible unité Aura pour devise immortelle: Le Roi, la Loi, la Liberté! Le Roi, la Loi, la Liberté! Le Roi, la Loi, la Liberté!
O dierbaar België, O heilig land der vaad'ren, Onze ziel en ons hart zijn u gewijd ! Aanvaard ons kracht en het bloed van onze adren ! Wees ons doel in arbeid en in strijd ! Bloei, o land, in eendracht niet te breken; Wees immer u zelf en ongeknecht, Het woord getrouw, dat ge onbevreesd moogt spreken: Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht ! Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht ! Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht !
O Belgien, o teure Mutter, Dir gehören unsere Herzen, unsere Arme! Dir gehört unser Blut, Vaterland! Alle schwören wir Dir: Du wirst leben! Gross und schön wirst Du immer leben und der Wahlspruch Deiner unverbrüchlichen Einheit wird heißen: Für König, Recht und Freiheit!
Créée dans le cadre de la révolution qui a permis la création de la Belgique comme Etat indépendant, la brabançonne était initialement appelée La Bruxelloise. Selon la légende, ce serait un soldat belge nommé Jenneval qui aurait récité l'ancêtre de la Brabançonne dans un café à Bruxelles. En réalité, c'est Louis-Alexandre Dechet, acteur à La Monnaie, qui l'a écrite avant d'entrer dans l'armée révolutionnaire. Elle a été mise en musique par François Van Campenhout. Cette version a connu trois mises à jour de plus en plus anti-orangistes. C'est Charles Rogier, premier ministre en 1960, qui en supprime les références anti-hollandaise, afin d'en faire un texte fédérateur, orienté vers l'exaltation de la Patrie.